tag:blogger.com,1999:blog-76725932075086082692024-02-09T01:07:14.506+05:30തളിര്ക്കാലംthe dead have a way of choosing their gravesaneeshanshttp://www.blogger.com/profile/00299793440232227367noreply@blogger.comBlogger13125tag:blogger.com,1999:blog-7672593207508608269.post-40000099806010416052012-01-22T16:32:00.000+05:302013-10-28T22:04:49.798+05:30ചിര(അ)പരിചിതംകാറ്റ് തഴുകി പോകുന്നൊരു മരമാണ്<br />
പക്ഷേ ഇലകളനക്കാതെ, ഒന്നും മിണ്ടാതെ നിൽപ്പാണ്<br />
ചേമ്പിലത്താളിലെ ജലം കണക്കേ<br />
തൊട്ടാലും തൊടാതെ അറിഞ്ഞാലു മറിയാതെ,<br />
കുടഞ്ഞ് എറിയുമ്പോൾ ചെവിയോർത്താൽ കേൾക്കാം <br />
വെറുതേയനക്കങ്ങൾ പിടച്ചിലുകൾ.<br />
ലിപിയറിയില്ലെങ്കിലും ഒട്ടൂം മടുക്കുന്നില്ല നിന്നെ<br />
<br />
<br />
വിലാസം തെറ്റിപ്പോയവർ<br />
പലമാതിരി ജീവിതം അതിൽ<br />
ചിര(അ)പരിചിതർ നാം<br />
എവിടെയുമാ പേരില്ല, പുറം ചട്ടയിലും<br />
അവശേഷിക്കുന്ന ഒരു പുസ്തകത്തിലും എന്റെ പേരില്ല<br />
മഷിപ്പാടുകൾ നിറഞ്ഞ് ആരും വായിക്കാതെ പോയ<br />
ഒരൊറ്റ കോളം.<br />
മറ്റേത് വാക്കും പോലെയല്ല മരിച്ചു എന്നത്!<br />
<br />
2<br />
<br />
ഏറെ വൈകി കണ്ടവര് <br />
അതിലേറെ നേരത്തെ <br />
പിരിയുന്ന വഴിയുടെ അറ്റത്ത് <br />
ചിത്രശലഭം ചിറക് നീര്ത്തിയത് <br />
പോലൊരു മരമുണ്ട്. <br />
ആ മരത്തിന്റെ ചുവട്ടില് നിന്നാണ് <br />
നമ്മള് ഇരുവഴി പിരിയുക<br />
ഇനിയുള്ള ജന്മങ്ങളിലും <br />
തിരിച്ചറിയാന് നിനക്ക് പിന് കഴുത്തില് <br />
ഞാനൊരുമ്മ തരും.<br />
അത് പിന്നീടൊരു പൂമ്പാറ്റ ചിറകായ് മാറുംaneeshanshttp://www.blogger.com/profile/00299793440232227367noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7672593207508608269.post-36181107013685677042011-08-04T14:49:00.003+05:302011-08-04T15:18:38.347+05:30വറ്റിയ പുഴയുടെ സന്ദേശങ്ങള്ക്ക് മറുപടി<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;">കുടയെടുക്കാതെ ഇറങ്ങിയ</span><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;"> </span><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;"><br /></span><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;">വെയില് കുഞ്ഞ് </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;">മഴയെ പേടിച്ച്</span><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;"><br /></span><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;">ഓടിച്ചാടി വന്നെന്റെ തൊടിയില് വീണു</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;">അപ്പോള് </span><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;">ആര്ത്ത് വിളിച്ച്</span><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;"> </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;">മഴയിലേക്കോടിയ ഒരു പെണ്കുട്ടിയേയും</span><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;"><br /></span><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;">അവളുടെ കൂട്ടുകാരിയേയും കണ്ടു.</span>aneeshanshttp://www.blogger.com/profile/00299793440232227367noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7672593207508608269.post-41524880192727663942011-08-01T15:27:00.012+05:302012-01-23T11:15:03.756+05:30ഓലക്കാറ്റാടി. കാറ്റില് ഒറ്റയ്ക്ക്, അവളെന്ന് ഭൂപടം<br />
<div style="font-family: arial;">
നീ കൈ തുടച്ച തൂവാലയില് സ്വയം വരയുന്നു <span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-family: arial, sans-serif;">ഭൂപടം </span></div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: arial;">വളഞ്ഞ് പുളഞ്ഞൊഴുകുന്ന</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial;"><br /></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial;">ചെറുതും വലുതുമായ </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial;"><br /></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial;">നിയതമല്ലാത്ത അളവുകളില് </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial;"><br /></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial;">വഴികള് നേര്പാതകള്</span><br />
<div style="font-family: arial;">
<div>
<div>
<br />
എത്രയിടത്താണ് നിന്നെ കാണൂന്നത്</div>
സൂപ്പര് മാര്ക്കറ്റിന്റെ മുന്നില്, ബസ് സ്റ്റോപ്പില്<br />
അവിടെ നിന്നും കുറച്ച് മാറി ആരും ശ്രദ്ധിക്കാത്ത വളവില്<br />
ഹോസ്റ്റലിന്റെ ഒരു പാളി ജനാലയില്</div>
<div>
പാടത്തിന്റെ നടുവിലൂടെ അധികമാരും പോവാത്ത വഴിയില്<br />
പൊട്ടിപ്പൊളിഞ്ഞ റോഡിലൂടെ ഓരം ചേര്ന്ന്</div>
<div>
<br /></div>
<div>
നിന്നെ കാണുന്നത് കൊണ്ടാ വഴിയൊന്നും ഞാന് പോവാറേയില്ല</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
</div>
</div>aneeshanshttp://www.blogger.com/profile/00299793440232227367noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7672593207508608269.post-54339308947378907652011-07-21T11:07:00.015+05:302011-07-25T12:02:35.801+05:30കോളറ കാലത്തെ പ്രണയം*<br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: arial;">കൃത്യം 4 വര്ഷവും ഒമ്പതുമാസവും </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial;"><br /></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial;">നാലുദിവസവും പിന്നിട്ടിരിക്കുന്നു</span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial;"><br /></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial;">കഥയിലെ ഫ്ലോരെന്റിനോ അരിസ ഞാനും </span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial;"><br /></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: arial;">ഫെര്മിന ഡാസ നീയുമാണ്</span><br />
<div style="font-family: arial;">
കടുത്ത വേനലിന്റെ ഉച്ചപ്പകുതിയില് </div>
<div style="font-family: arial;">
മടങ്ങാനൊരിടമുണ്ടെന്ന് മറന്ന് </div>
<div style="font-family: arial;">
നമ്മള് കപ്പലിറക്കും<br />
കപ്പലോട്ടക്കാരനും ഞാന് തന്നെ. </div>
<div style="font-family: arial;">
<br /></div>
<div style="font-family: arial;">
<div>
അക്വേറിയത്തിലെ പുല്നാമ്പു പോലെ</div>
</div>
<div style="font-family: arial;">
<div>
പ്രഭാതവെയില് കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള്<br />
എനിക്കു മാത്രം കേള്ക്കാനാകുന്ന<br />
ഏകാന്തതയുടെ ഇടങ്ങളില് </div>
<div>
തണുത്ത കൈവിരലുകളാല്<br />
തൊടുമ്പോള് മരിച്ച് പോയെന്ന് കരുതുമോ</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ചെമ്പകപ്പൂമണം, വെളുവെളെ വെളുത്ത ആട്ടിപറ്റം</div>
<div>
എനിക്കറിയാം, പിരിഞ്ഞതില് പിന്നെ </div>
<div>
അവിടെ തന്നെയുണ്ടൊ എന്നറിയാന്</div>
<div>
വെറുതേ കാത്തു കാത്തു നില്ക്കുകയും</div>
<div>
തളിര്ക്കുകയും ചെയ്യുന്ന നിന്നെ</div>
<div>
<br />
<div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">
കാറ്റിനാല് എപ്പൊഴും വൈകി വരുന്ന ,</div>
</div>
<div>
<div>
<div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">
പല നിലകളുള്ള ആകാശമുള്ള,</div>
</div>
</div>
</div>
ദേവാലയങ്ങളില് മാത്രം കാണുന്ന,<br />
<div>
<div>
<div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">
അസാന്നിധ്യങ്ങള് നിറയുന്ന,</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
<div>
നമ്മുടേതല്ലാത്ത ജലപ്പരവതാനി</div>
<div>
ആളൊഴിഞ്ഞ് മ്ളാനമായ ശ്മശാനം</div>
<div>
ചുഴലിക്കാറ്റ് നമ്മുടെ പായ്ക്കപ്പലിനെ</div>
<div>
<div>
ഏത് ദ്വീപിലേയ്ക്കാണ് കൊണ്ട് പോകുന്നത്</div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<div>
<div>
ഫെര്മിന, നീ ഒരടയാളവും പേറുന്നില്ല</div>
</div>
</div>
<div>
<div>
ഒരു പൂമ്പാറ്റച്ചിറകടയാളവും നിന്നെ</div>
<div>
അടയാളപ്പെടുത്തുന്നില്ല</div>
</div>
<div>
ഉടലില് ഓര്മ്മ </div>
<div>
കൊരുത്ത് വലിച്ചതിന് പാടുകള്</div>
<div>
ഇത് പോലൊരു വെയില്</div>
<div>
കണ്ടിട്ടേയില്ല ഞാന്</div>
<div>
<br />
--------------------------------------------------------------------<br />
എല്ലാം മാര്ക്വിസ് വക*</div>
</div>
aneeshanshttp://www.blogger.com/profile/00299793440232227367noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7672593207508608269.post-1594329499909556352011-07-05T16:34:00.001+05:302011-07-05T16:34:59.342+05:30അപൂർണ്ണംസൈറൺ തുടർച്ചയായി മുഴങ്ങുന്ന വെള്ളിയാഴ്ച<br />വിളറിയ ഒറ്റ വരി <br />ഉടലിലെഴുതിയ നെരിപ്പോട് <br />ഒരേ കാലത്തിൻ ഉപ്പും മധുരവും<br />കർഫ്യൂ പ്രഖ്യാപിച്ചിരിക്കുന്ന തെരുവുകളീൽ<br />കൂട്ടം തെറ്റിപ്പെട്ടുപോയൊരാൾ<br />എവിടെ നിന്നും വരാവുന്ന വെടിയൊച്ചയ്ക്ക്<br />കാത്ത് നിൽക്കുന്നു<br /><br />ഈ ഒറ്റപ്പെടൽ ഞാൻ സഹിക്കാവുന്നതിലും<br />അപ്പുറത്താണെന്ന് ആരെങ്കിലും പറയുമോ നിന്നോട്<br />വരാനിരിക്കുന്ന യുദ്ധങ്ങൾ ഒരു മുന്നറിയിപ്പു പോലും തരാതെ<br />അധിനിവേശം നടത്തുന്നു<br />മഹാ സങ്കടങ്ങളിലേക്ക് പിന്നെയും തീയൊഴിക്കുന്നു<br /><br />397 കിലോമീറ്ററുകൾ ദൂരെ ഒരുവൾക്ക് തണുക്കുന്നു<br />ചേർത്ത് പിടിക്കുന്നു, പുതപ്പ് വലിച്ചിടുന്നു<br />ജ്വരമിവൾക്കെന്ന് പിടയ്ക്കുന്നു<br />അകമടച്ചിരിക്കുന്നവർക്കേ കേൾക്കാതുള്ളൂ<br />കാണാച്ചരടുകളിലൂടെ കരച്ചിലും ചിരിയും<br />തൊട്ടുതൊട്ടെത്തുന്നു<br /><br />പുഴ മുറിച്ച് കടക്കാൻ കൊടുത്ത കാലുകൾ<br />തിരിച്ച് വരാതെ ഒളിച്ച് പോയി<br />കാലില്ലാതൊരുവൻ ഇങ്ങേക്കരയിൽ<br />ഓർക്കാപ്പുരത്ത് പെയ്തൊരു മഴയിൽ<br />പുഴ നിറയുമ്പോൾ അനാഥൻ <br />തെല്ലിട കുതറി മാറി പിന്നെയും<br />പഴയ ഇടങ്ങളിൽ എത്തുന്നു<br />ജഡത്വം അതിനെത്ര പേരുകൾ<br /><br />ഒരക്ഷരതെറ്റ് പോലുമില്ലാത്ത ഓർമ്മയിൽ<br />മരിച്ചവരുടെ ഒരു വണ്ടി<br />വിരൽ മുറിയുന്നൊരൊഴുക്കിലും<br />പുഴ കടന്നു പോയി<br /><br />എല്ലാറ്റിനും ഒടുക്കം<br />മരിച്ചു പോയ അത്രയ്ക്കും<br />പ്രിയപ്പെട്ടൊരാളെ <br />ഉണര്ത്താന് നോക്കും പോലെ<br /> സ്വിച്ച് ഓഫ് ചെയ്ത ഫോണിലേക്ക് <br />ഞാനിങ്ങനെ വിളിച്ച് കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നുaneeshanshttp://www.blogger.com/profile/00299793440232227367noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7672593207508608269.post-35037584446709987272011-07-05T16:33:00.002+05:302011-07-05T16:36:36.368+05:30ആഭിചാരംമഹാമന്ത്രവാദിയായ ഒരുവൻ<br />ഒഴിഞ്ഞ പാത്രങ്ങളിൽ നിന്നും കിളികളേയും, <br />പൂമ്പാറ്റകളേയും പറപ്പിച്ചു<br />ചിലപ്പോൾ പരാജയപ്പെട്ട് കൂവൽ ഏറ്റ് വാങ്ങി<br />കാമുകനാവാൻ ശ്രമിച്ച പരാജയപ്പെട്ടവൻ<br />ആയിരുന്നു അവനെന്ന് ആരുമറിഞ്ഞില്ല.<br />ഹൂ ദ ഫക്ക് ഈസ് ആലിസ് *<br />റിപ്പീറ്റിലിട്ട ശേഷം മാജിക്ക് കാണാൻ വന്ന<br />ചെറിയൊരു പെൺകുട്ടിയെ പ്രണയിച്ചു.<br />(വാക്കുകളുടെ നൈരന്തര്യത്തെകുറിച്ച് പരാതി പറയരുത് )<br /><br />വിശക്കുന്നുവെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ<br />വയറ് നിറയെ ഉമ്മ കൊടുത്തു<br />നിറഞ്ഞ വയറുമായൊരുവൾ<br />പെരു മഴയിലേക്കിറങ്ങിപ്പോയി<br /><br /><br />Smokie എന്ന ബാന്റ്റിന്റെ പ്രശസ്തമായ ഗാനം. Living Next Door to Aliceaneeshanshttp://www.blogger.com/profile/00299793440232227367noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7672593207508608269.post-68043334640806435042011-07-05T16:33:00.000+05:302011-07-05T16:36:52.025+05:30യ എന്ന പെണ്കുട്ടിഎനിക്കില്ലാത്ത ശനിയാഴ്ച അവധിയില്<br />കർക്കിടകത്തിന്റെ മിടിപ്പുകളായ്<br />നീളുമൊരു വാരന്ത്യത്തില്<br />ഒന്നും ചെയ്യാനില്ലാതെ നീയുറങ്ങുന്നു<br /><br />പുറം വെയിൽ കനക്കുൻപോൾ<br />മടിച്ച് മടിച്ച് തുറക്കുന്ന നിന്റെ<br />കണ് പീലികളില് ഉമ്മവച്ച് പിന്നെയുമടയ്ക്കണം<br />കിതപ്പാറ്റി ആര്ക്കും മനസിലാവാത്ത<br />പ്രാചീന ലിപികളാല് നിന്നെ പ്രണയിക്കണം<br />ഭൂമിക്കറ്റം പോയി നിൽക്കണം<br /><br />ഈ രാത്രി എല്ലാരുമുറങ്ങുമ്പോള്<br />ഉണർന്നിരിക്കുന്ന നിനക്കുമെനിക്കും<br />ഒരു മുടിയിഴ കനത്തില്<br />തിരശ്ശീലയൊരുക്കുന്നു നിലാവ്<br />ഉണർന്നെണീക്കും നേരം പേമാരി കൊണ്ടുപോയ<br />വഴികളില് വെയിലില് , നിഴല് വീഴുമിടങ്ങളില്<br />നിറ്റെയുമെന്റെയും പേര്<br /><br />ഇരുണ്ട കയറ്റിറക്കങ്ങളില് തൊട്ടാലടരും ഉറവകള്<br />നനഞ്ഞ കൈവിരലുകള്<br />മുട്ടിപ്പിടഞ്ഞ് പല വട്ടം മൌനമാകുമൊരകലം<br />മടങ്ങുന്നു രുചികള്<br />ജലത്തോളം പിടഞ്ഞ് ഓരോ വഴിച്ചാലുകളിലും<br />നിറഞ്ഞ് കവിഞ്ഞൊഴുകി കൂടിക്കലര്ന്ന് തനിയേ<br />വാര്ന്ന്, മുറിഞ്ഞ് പോയ വേരുകളെ ഉണര്ത്തി<br />ഓര്മ്മയിലൊരു പച്ചയുണരും<br /><br />അവളെപ്പോഴും<br />മയയെന്നേ പറയൂ പക്ഷേ നിറഞ്ഞു പെയ്യും മഴ<br />പുയയെന്നേ പറയൂ പൊടുന്നനെയൊരു പുഴ<br />നിനക്കുമെനിക്കുമിടയിലൂടൊഴുകും.aneeshanshttp://www.blogger.com/profile/00299793440232227367noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7672593207508608269.post-65236065920455835452011-05-23T16:00:00.001+05:302011-05-25T11:33:42.762+05:30മുറിയുന്ന സീബ്രാവരകളിൽ ഒരു വാടക സൈക്കിൾ..സീബ്രാവര വര മുറിച്ച് പരിചയങ്ങള് തെരുവിലേക്കിറങ്ങി. <br />
നമ്മുടെ വാടക സൈക്കിൾ <br />
ഒരു ദിശയിലേക്ക് മാത്രം തുറക്കുന്ന ഒറ്റത്തടിപ്പാലത്തിലേക്കും.<br />
അതിനപ്പുറം പഴയ പൂമരങ്ങളെയും മുള്വേലികളെയും കടന്നു പോകുന്നു<br />
ഭൂപട വഴികളിലെ പച്ച നിറഞ്ഞ, തവിട്ട് നിറം വീണ <br />
മഞ്ഞ് വീഴുന്ന, മണലിരമ്പം നിറഞ്ഞ <br />
പാലം കടന്നെത്തുമ്പോള് നമ്മളെ കാത്തിരിക്കുന്നതെന്ത്<br />
അതിശൈത്യത്തിന്റെ തെരുവുകള് അധീനപ്പെടുത്തിയ മുറികള്<br />
നമുക്ക് താമസിക്കാന്, കെട്ടിപ്പിടുച്ചുറങ്ങാന്, ആഴങ്ങളില് പരതാന്<br />
ക്ഷുഭിതമായ ചുവരുകള് നിന്നെയുമെന്നെയും പേടിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്<br />
ഒളിച്ച് പോന്നതറിഞ്ഞിട്ടാവം, തിരികെ വീട്ടിലേക്ക് പോവൂ <br />
എന്നാവും പറയുന്നത്<br />
<br />
ആന മയിലൊട്ടകം, കളിക്കാം, തോൽക്കാം<br />
കാലങ്ങളായി രക്തമോടാത്ത വിജന വഴികളിൽ <br />
ഒരേ നില്പ്പ് നില്ക്കുന്ന പിച്ചക്കാർ, വഴി വാണിഭക്കാര്<br />
പൊടി വന്ന് മൂടി മാറാല കെട്ടി കല് പ്രതിമ പോലായവർ<br />
ഈ നഗരം ദൂരെയുള്ള നമ്മുടെ സ്വന്തം മുറികയെ ഓര്മ്മിപ്പിക്കുന്നു<br />
നൂറ്റാണ്ടുകളായി ഒരേ നില്പ്പാണ് നഗരമേഘങ്ങള്<br />
അതിര്ത്തിക്കപ്പുറത്ത് മഴ പെയ്യുകയും, <br />
പുഴയൊഴുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്<br />
മരിച്ചവരാൽ ശ്വാസം മുട്ടി നിൽക്കുന്ന നഗരം,<br />
ജനലിലൂടെ നോക്കിയിരിക്കുമ്പോൾ<br />
പെട്ടെന്നൊരു കാറ്റ് വീശും<br />
മഴ പെയ്യുമെന്നു തോന്നും, പക്ഷേ പെയ്യില്ല.<br />
<br />
അപരിചിതമായ പദപ്രശ്നത്തിലെ കോളങ്ങളില്<br />
എങ്ങോട്ടെന്നില്ലാതെ സൈക്കിളോട്ടുന്നു.<br />
കാട്ടുപൂച്ചയൊന്ന് ഇലകളില്ലാത്ത<br />
മരം കയറുന്നു, മുകളില് ചെന്ന് താഴേയ്ക്ക് നോക്കുനു<br />
ചാരിവച്ച സൈക്കിള് കാണുന്നു<br />
കടല്തീരത്ത് വരച്ച് പോലെ സൈക്കിള് പതിയുന്നു<br />
കാലടികള് പതിയുന്നില്ല<br />
<br />
ചെരിഞ്ഞ് കിടക്കുന്ന നിന്റെ വയറിന്റെ ഓരങ്ങളിലൂടെ<br />
സൈക്കിളിളോട്ടുന്നു. അടി വാരങ്ങളിലേക്ക് <br />
നല്ല വേഗത്തില് ഓടിച്ചു പോകുന്നു<br />
കൂര്ത്ത വളവിലൊന്നിൽ <br />
മുന്നേയുള്ള വാഹനത്തിനെ മറികടക്കവേ <br />
എതിരില് നിന്നൊരു വാഹനം <br />
പാഞ്ഞു വരില്ലെന്നൊരു ഉറപ്പിൽ<br />
പിന്നിലോ മുന്നിലോ നിനക്കിരിക്കാം <br />
<br />
എപ്പോഴും ഉപേക്ഷിക്കാവുന്ന സൈക്കിളിൽ<br />
ആര്ക്കും അറിയാത്ത നഗരങ്ങിൽ പോകാം<br />
തിരിച്ച് വരില്ലാത്ത സൈക്കിളിനറിയില്ല<br />
മഴ മരണമാവുന്നതിനു മുന്നെ<br />
നിശബ്ദമായി നടന്ന കപ്പല്ഛേദത്തിന്റെ കഥaneeshanshttp://www.blogger.com/profile/00299793440232227367noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7672593207508608269.post-49344014441464741942011-05-23T15:59:00.001+05:302011-05-25T11:33:55.419+05:30രാത്രി റേഡിയോരാത്രിയത്രയും ഉറങ്ങാതിരിക്കുന്നവര്ക്കായി <br />
പഴയ സിനിമാപ്പാട്ടുകളുമായി റേഡിയോ<br />
മുകേഷും ഗുലാം അലിയും പാടും<br />
പതിഞ്ഞ ശബ്ദത്തില്, ഉറങ്ങിയവരെ ഉണര്ത്താതെ<br />
അവിടെ നിന്നൊരാള് <br />
ഇവിടെയുള്ളൊരാള്ക്ക് വേണ്ടി പാട്ടു വയ്ക്കും<br />
<br />
മുറിഞ്ഞതൊക്കെയും തനിയെ <br />
തളിര്ക്കുമെന്നോര്ത്തിരിക്കെ<br />
നിര്ത്താതെ മൂളും രാത്രി റേഡിയോ <br />
<br />
*<br />
എന്നെ ഞാനെന്റെ പുറമ്പോക്കിലേക്ക് മാറ്റി താമസിപ്പിക്കുന്നു<br />
വെളിച്ചം കെടാത്ത വീടുകളിലെ ജനാലകള് <br />
അവയുടെ മങ്ങിയ കണ്ണുകള് തുറന്ന് <br />
എന്താണിവിടെയെന്ന് അന്വേഷിക്കുന്നു <br />
<br />
*<br />
കാറും കോളുമൊഴിഞ്ഞ രാവുകളില് ചിലനേരം <br />
വഴിതെറ്റിയെന്നോണം <br />
നിന്റെ തുറമുഖത്തേക്ക് എന്റെ കപ്പലണയുന്നു<br />
നങ്കൂരമില്ലാതെ വെറുതെ തുഴയുന്നേരം <br />
പൊടുന്നനെ പുറപ്പെട്ടു വരുന്ന കാറ്റിലുലഞ്ഞ്<br />
പിന്നെയും ആഴക്കടലാവുന്നു <br />
<br />
*<br />
പുറത്താക്കപ്പെട്ടവര്ക്കു മാത്രം വെളിപ്പെട്ട <br />
ഏതോ ചില്ലക്ഷരം കോറി മുറിഞ്ഞ വിരലുകളാല്<br />
പെട്ടെന്ന് മുറിഞ്ഞ് പോകില്ലെന്ന് <br />
ഓരോ വാക്കിന്റെയും അറ്റത്ത് എഴുതിച്ചേര്ക്കുന്നു <br />
വാരാന്ത്യത്തില് പൂക്കുന്ന പൂന്തോട്ടങ്ങള് <br />
മറക്കാതെ നനയ്ക്കണമെന്ന് ഒരു വരി<br />
എല്ലാ കത്തുകളിലും ആവര്ത്തിക്കുന്നു <br />
വെയിലാറിയ എന്റെ പഴയ വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴി തേടി<br />
അക്ഷമരായ സന്ദര്ശകര്<br />
*<br />
ഏറ്റവും ആഴം കൂടിയ മുറിവ് മഴക്കാലമാകുന്നു<br />
ആര്ക്കു തിരിച്ചറിയാനാകും മരിച്ചുപോയ <br />
രണ്ടു മനുഷ്യരുടെ ഏകാന്തത?<br />
രാവെത്ര പൊള്ളിയ്ക്കുന്നു<br />
പ്ര(ണ)ളയത്തിലാണ്ട ഒറ്റുകാരാ.aneeshanshttp://www.blogger.com/profile/00299793440232227367noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7672593207508608269.post-84736703477423970562009-11-14T12:30:00.000+05:302009-11-17T11:13:44.699+05:30ചുവപ്പിലും പച്ചയിലും ഞാനും നീയുമെന്ന സാദ്ധ്യതകള്പ്രായമായ ആരോ കൈ കുത്തി<br />മുട്ടിലിഴയും പോലെ കിതച്ചെത്തുന്ന<br />തീവണ്ടി നിങ്ങളാണെന്ന് തന്നെയോര്ക്കുക<br />സ്റ്റേഷനിലെത്തുമ്പോഴേക്കും<br />കാത്തിരിക്കുന്ന മര ബന്ചുകളും<br />പൊളിഞ്ഞ സിമന്റ് ഇരിപ്പിടങ്ങളും<br />പെട്ടെന്ന് എഴുന്നേല്ക്കും<br />ഉച്ചത്തിലും നിശബ്ദതയിലും <br />വിട വാക്കുകള് ഉയരും <br /><br />തിക്കി തിരക്കി അക്ഷമയോടെ<br />നിങ്ങളിലേക്ക് ഇരച്ച് കയറും<br />ഇറങ്ങിപ്പോകുന്നവരുടെ വഴി തടയും<br />വീടെത്താന് വൈകുന്നവര് പരാതിപ്പെടും<br />എന്ത് കിടപ്പാണിത്,<br />എന്താണ് പോകാത്തത്<br /><br />ഇനിയുമുണ്ട് ചിലര്<br />വൈകിയെത്തുന്നവര്,<br />അവരുടെ ചിരികള്<br />മുന്നിരുട്ടില് പാനീസ് വിളക്കിന്റെ<br />ചില്ലുമറകളില് തെളിയും<br />കിന്നരിയും, കുടയും,<br />അത്തറിന്റെ മണവും<br /><br />റെയിലുകള് വരണ്ട<br />ചരല്പ്പാതകളില് നീളും<br />പച്ചയും ചുവപ്പും നിറഞ്ഞ<br />മരങ്ങള് നിറഞ്ഞ പാതയിലൂടെ<br />കുതിച്ച് പായും<br />കച്ചയഴികെ ചിനച്ച്<br />മരങ്ങളില് കാറ്റ് പിടിക്കും,<br />തടുക്കപ്പായില് നമസ്കരിച്ച്<br />ചിറക് കുടയും<br /><br />എവിടേയും നിര്ത്താതെ ആരുമിറങ്ങാതെ<br />ഓടിക്കൊണ്ടേയിരിക്കുന്ന തീവണ്ടി,<br />അതില് പനിയേറ്റ വീടു പോലൊരു <br />കമ്പാര്ട്ട്മെന്റ്aneeshanshttp://www.blogger.com/profile/00299793440232227367noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7672593207508608269.post-71256560287650132472009-10-18T20:46:00.000+05:302009-10-19T07:45:06.245+05:30രണ്ട് മരങ്ങള്ക്കിടയിലെ ദൂരംഇല കൊഴിഞ്ഞ മരത്തിനും<br />നിറയെ പച്ചപ്പുള്ള മരത്തിനും<br />ഇടയിലാണെന്റെ വീട്<br />നീലയില് മഞ്ഞ നിറമുള്ള തൂവലൊരെണ്ണം<br />കളഞ്ഞ് കിട്ടിയതീ വഴിയില് നിന്നാണ്<br />കത്തുന്ന വേനലില് നിന്ന് <br />തളിര്ക്കാലം നോക്കി പറന്ന<br />പക്ഷി പൊഴിച്ചതാവാം<br /><br />അടര്ന്നു പോവാതെ<br />വേരുകളാഴ്ത്തിയൊരു തൂവല്<br />ജലത്തില് തെന്നിത്തെറിക്കും പോലെ<br />കാറ്റൊഴുക്കെടുത്തു<br />ആരുടെ ചൂണ്ടക്കുരുക്കാവാം<br /><br />ജനല്ചില്ലിനപ്പുറമൊരു മിടിപ്പ്<br />ഇന്നലെയോളം കാണാത്ത<br />നീലയില് മഞ്ഞ നിറമുള്ളൊരാളാരോ,<br />ഏതോ പുരാതനമായ ഭാഷയില് പറഞ്ഞു<br />"എന്റെയാണത് തിരികെ തരൂ" <br /><br />ഇല കൊഴിഞ്ഞ മരത്തിന്റെ പിന് വിളിയില്<br />ഊരിയെറിഞ്ഞതാണെന്നെത്തന്നെയെന്ന് <br />സങ്കടങ്ങളുടെ കടും കയ്പ്<br /><br />അടുത്തെങ്ങുമില്ല വെയില്, പൂക്കള്<br />വീടെത്തും മുന്പേ പിരിഞ്ഞു പോയവര്,<br />പക്ഷി അല്ലെങ്കില് തൂവല്.<br />അങ്ങനെ എന്തൊക്കെ തിരികെയെടുക്കും നമ്മള്aneeshanshttp://www.blogger.com/profile/00299793440232227367noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-7672593207508608269.post-21444250235396345792009-10-15T15:07:00.000+05:302009-11-13T11:33:24.233+05:30അകത്തും പുറത്തുമായി ഒരു വാക്ക്പ്ലാറ്റ്ഫോം രണ്ടിലൂടെ<br />തിരുവനന്തപുരം-മംഗലാപുരം കടന്നു പോയി<br />പ്ലാറ്റ്ഫോം ഒന്നിലിരുന്നാല് കാണാം <br />അടച്ചിട്ടതും അടയ്ക്കാത്തതുമായ ജാലകങ്ങള് <br />ധ്യാനത്തിലെന്ന പോലെ <br />ജനല്കമ്പികളില് തല ചേര്ത്തിരിക്കുന്നവര് ,<br />കൈ ചെവിയിലേക്ക് ചേര്ത്ത് കണ്ണടച്ചിരിക്കുന്ന നിശബ്ദര് <br />ആര്ക്കോ ചെവിയോര്ക്കുന്നവര് <br />അദൃശ്യമായ വള്ളികള് കൊണ്ട് <br />ആകാശങ്ങളിലെവിടെയോ <br />കൊരുത്തിട്ടുണ്ട് ഓരോ ബോഗിയും <br />അച്ഛന് , അമ്മ, അനിയത്തി, കാമുകി, കാമുകന് <br />ഒരു മനുഷ്യനു ഭൂമിയില് <br />സാധ്യമായ ബന്ധങ്ങളൊക്കെയും <br />കാണാച്ചരടിലൂടെ വേഗതയില് <br />പായുന്ന തീവണ്ടിയിലേക്ക്<br />കണക്ട് ചെയ്തിരിക്കുന്നു.<br /><br />ചിലപ്പോള് ശബ്ദം മുറിഞ്ഞ് അറ്റു പോകും, രണ്ടാകും <br />പാളങ്ങളില് മുറിഞ്ഞ് ശിരസ്സുമുടലും വേര്പെടും പോലെaneeshanshttp://www.blogger.com/profile/00299793440232227367noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-7672593207508608269.post-84630689275130507012009-10-12T09:13:00.000+05:302009-10-11T21:47:02.095+05:30കാണാതായവരുടെ അടയാളങ്ങള്അടിക്കടി വളരുന്ന മഴയില്<br />പോവേണ്ട ബസ് കാത്ത് നില്ക്കുന്നു<br />നോക്കി നോക്കിയിരിക്കെ<br />അര്ദ്ധരാത്രിയാവുന്നു<br />വഴിയറ്റത്തെ വളവില് കാഴ്ച ഉറപ്പിക്കുന്നു<br />എന്നും പോലെ അത് സമയത്ത് വരുന്നില്ല<br />എപ്പോഴും പോലെ കാത്ത് നില്ക്കുന്നു<br /><br />കുറെ പേര് കടന്ന് പോകുന്നു<br />കാറില്, സ്കൂട്ടറില്, സൈക്കിളില്<br />എന്നാലും നമ്മള് കാത്ത് നില്ക്കുന്നു<br />ഒട്ടും മുഷിപ്പില്ലാതെ<br />പേരറിയാത്തവരെ നോക്കി<br />ചിരിക്കുന്നു.<br /><br />ക്രമം തെറ്റിയ ഒരു വൈഡ് ഷോട്ടില്<br />നെടുകെ കുറുകെ നിഴലുകളെ നിരത്തി<br />ടെലഫോണ് പോസ്റ്റുകള്,<br />ഇലക്ട്രിക് കമ്പികള്,<br />മഞ്ഞ വെട്ടം,കുടചൂടിയവരുടെ സില്ഹൌട്ടുകള്<br /><br />അവസാനത്തെ ബസ് നനഞ്ഞെത്തുന്നു<br />പെട്ടെന്ന് ജീവിതങ്ങളെല്ലാം കയറിപ്പോകുന്നു<br />ബസ് സ്റ്റോപ്പ് ശൂന്യമായി ഒറ്റയ്ക്കിരിക്കുന്നു<br />രാവിലെ ആളുകളെത്തും വരെ ഏകനാണെന്ന്<br />ആശങ്കപ്പെടുന്നു, പേടിക്കുന്നു.<br />തെരുവുകളിലേയും, അടുത്ത കെട്ടിടങ്ങളിലേയും<br />വിളക്കുകള് പൊടുന്നനെ അണഞ്ഞു പോകുന്നു<br /><br />ആളുകളെത്താന് ഇനിയും കാത്തിരിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നുaneeshanshttp://www.blogger.com/profile/00299793440232227367noreply@blogger.com6